HISTORIA SZKOŁY
Z historii szkoły …
80 urodziny “EKONOMIKA” w Rozwadowie, najstarszej szkoły w nadsańskim grodzie!
Przepastne lasy, pod dostatkiem zwierza, San jako szlak komunikacyjny – zachęcały do osiedlania się w tej okolicy. I tak powstała osada nad Sanem, ROZWADÓW. Założona została najprawdopodobniej pod koniec XIV w. Po śmierci podczaszego łukowskiego, Gabriela Rozwadowskiego, miasto Rozwadów wraz z okolicznymi dobrami przeszło w ręce jego dzieci, a następnie, w 1723 r., zostało kupione przez księcia Jerzego Ignacego Lubomirskiego. Rozwadów był świadkiem burzliwej historii naszej Ojczyzny w XIX wieku, niszczony , wyludniany przez zarazy, pożary, wylewy Sanu, na nowo zaludniał się przez przemieszczających się w różnych kierunkach i celach ludzi. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, przeprowadzony został spis powszechny (1921 r.). W Rozwadowie były w tym czasie 33 domy. Mieszkały w nich 204 osoby, w tym 103 mężczyzn i 101 kobiet. Budowa kolei do Dębicy , Przeworska spowodowała, że Rozwadów stał się ważnym węzłem kolejowym w południowej Polsce. Wybudowanie Kościoła parafialnego, przybycie Braci Kapucynów, budowa gmachu sądowego, poczty i Sokoła zmieniły wygląd miasteczka. I jeszcze Rynek, z historyczną dziś zabudową, nadały temu miejscu niepowtarzalny charakter. Tu właśnie, w Rozwadowie, w sierpniu 1928 roku, powstało TOWARZYSTWO SZKÓŁ ZAWODOWYCH, aby realizować szczytny cel szerzenia oświaty na tutejszym terenie. Przewodniczący Towarzystwa, P. Kaliser, zwrócił się do gminy miasteczka o subwencje dla szkoły handlowej.
13 LISTOPADA 1928 ROKU powstała TRZYKLASOWA KOEDUKACYJNA SZKOŁA HANDLOWA T.S.Z. w Rozwadowie, na mocy aktu koncesyjnego Kuratorium Okręgu Szkolnego we Lwowie. Jej celem było: przygotowanie do zajęcia odpowiedniego stanowiska w świecie handlowym, przemysłowym i finansowym, stosownie do koniunktury i wartości indywidualnych absolwenta. Placówka posiadała prawa szkół państwowych. Ówczesny dyrektor, NESTOR DOBRZAŃSKI, oceniając pierwszy rok funkcjonowania szkoły, podkreślił w sprawozdaniu, że: był to czas wytężonej pracy, a jej rezultat określa jako pomyślny. Jest pełen uznania dla grona nauczycielskiego, za jego gorliwość, wysokie wymagania, które dają rękojmię, że młodzież opuszczająca szkołę, będzie odpowiednio przygotowana do pracy zawodowej.
Nauka odbywała się 6 dni w tygodniu, w budynku Sokoła i późniejszego kina Polonia. Liczyła wówczas trzy klasy. Młodzież pochodziła z Rozwadowa, Rudnika, okolic Niska, Tarnobrzega. Rodzicami uczniów byli przeważnie robotnicy, rzemieślnicy, małorolni i drobni kupcy. Już wówczas organizowano wycieczki naukowe celem zaznajomienia młodzieży z przedsiębiorstwami przemysłowymi, wycieczki mające na celu poznanie zabytków kultury oraz wycieczki za miasto, aby: wśród gier i zabaw spędzić czas wolny w słońcu i świeżym powietrzu. Istniała w szkole biblioteka licząca 300 tomów książek zebranych drogą darów obywateli Rozwadowa i okolic. Młodzież uczyła się pisania na maszynach firm: SMITH I BROSS, IDEAL, MERCEDES. Korzystała z dwóch map: mapy Europy i fizycznej mapy Polski. Bardzo dużo eksponatów posiadał gabinet towaroznawczy. Wszystkie sprawy dotyczące szkoły rozpatrywało Towarzystwo Szkół Zawodowych i podejmowało wiążące decyzje. Takie były początki funkcjonowania Szkoły Handlowej w Rozwadowie, która istniała do roku 1935/1936 cz. 8 lat.
Na jej bazie, w następnym roku szkolnym (1936/37) powstało 4-LETNIE MIEJSKIE PRYWATNE KOEDUKACYJNE GIMNAZJUM KUPIECKIE. Kończyło się tzw. małą maturą. Po dwóch latach, w wyniku wybuchu drugiej wojny światowej, szkoła przestała istnieć, aż do 1 sierpnia 1944r..Oto nazwiska Profesorów Gimnazjum Kupieckiego:
Nestor Dobrzański – dyrektor
Edward Gawlikowski
Edward Geissler
Stefan Gruszczyński
Bronisław Latawiec
Zbigniew Radziejowski
Stanisław Rogalka – Rech
Lechosław Siejak
Antoni Steinhof
Antoni Szymański.
Młodzież, której okupant pozbawił szkoły średniej, kontynuowała naukę na tajnych kompletach, bądź podejmowała pracę w obawie przed wywózką do III Rzeszy. Gdy zamknięto Gimnazjum Kupieckie, Profesorowie Szkoły Handlowej w Jarosławiu zwrócili się do rozwadowskich władz niemieckich o zezwolenie na prowadzenie kursów handlowych w Rozwadowie, mającym od 1928 roku tradycje szkolnictwa w tej specjalizacji. Władze wyraziły zgodę i przeprowadzona dwa kursy: – kurs pierwszy: Kurs Stenografii i Maszynopisania – od 12 maja do 31 lipca 1943 r., w wymiarze 10 godzin tygodniowo; – kurs drugi: Kurs Handlowy – od 1 kwietnia do 31 sierpnia 1943 roku, który obejmował pięć przedmiotów; j. niemiecki, organizację i technikę handlu, księgowość, arytmetykę handlową i korespondencję- w wymiarze 16 godzin tygodniowo. W roku szkolnym 1943/44 otworzono pełną, dwuletnią SZKOŁĘ HANDLOWą, której dyrektorem mianowano EUGENIUSZA DMOCHOWSKIEGO. Była w niej jedna, 40-osobowa klasa, do której uczęszczała młodzież z Rozwadowa i okolic. Nauka odbywała się w pomieszczeniach miejskiego Ratusza. Wykładano 17 przedmiotów, zabroniono jedynie nauki literatury ojczystej. Szkoła istniała rok, do lipca 1944 r.. Zaraz po wyzwoleniu, w r.1945/46, ponownie reaktywowało swoją działalność Gimnazjum Kupieckie, którego dyrektorem został mgr Henryk Ciesielski, a wśród nauczycieli wymienić należy m.in. Lechosława Siejaka (późniejszego Prof. Akademii Ekonomicznej w Poznaniu) czy Wojciecha Dziurę, długoletniego pracownika szkoły ekonomicznej w Rozwadowie.
Z rokiem szkolnym 1946/47 funkcję dyrektora Gimnazjum Kupieckiego przejął tutejszy nauczyciel, Edward Geissler.
Pracowali wówczas: Stanisława Ambroż (nauczyciel przedmiotów zawodowych), Maria Kaszuba (język polski, geografia, historia), Karolina Wrzeszczańska (język polski), Sergiusz Krzyżycki (matematyka), Paweł Opałko (księgowość), dr Hieronim Krasoń (biologia), Jan Podgórski (chemia, fizyka, wychowanie fizyczne, przysposobienie sportowe), Władysław Piłat (fizyka, chemia), Kazimiera Marzec (historia, zagadnienia społ. – gospodarcze), O. Wincenty Tomkiewicz (religia), Ferdynand Mazur (matematyka), Ks. Stanisław Kluz (religia), Maria Jakubowska (j.angielski, j.niemiecki), Stanisław Ulatowski (wychowanie fizyczne, szkolenie wojskowe).
W 1947 roku, w zrozumieniu potrzeb szkoły, zawiązuje się na terenie miasta Rozwadowa Komitet Rozbudowy, który przystąpił do gromadzenia funduszy na zakup budynku szkolnego. Po uzyskaniu dotacji z Ministerstwa Finansów, zakupiono budynek przy ulicy Jagiellońskiej.
W roku szkolnym 1948/49 szkoła nosiła miano Miejskiego Gimnazjum i Liceum Handlowego, a na przełomie lat 1950/51 szkoła została przemianowana na Państwowe Technikum i Handlowe Liceum Administracyjno – Gospodarcze.
W roku 1951/1952, Zarządzeniem Prezesa CUSZ z dnia 30 VIII 1951r. Nr Org-3556/51, na potrzeby Huty utworzono Technikum Mechaniczne Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego o specjalności obróbka metali skrawaniem. Klasy typu administracyjnego miały stopniowo wygasać. Komitet Rodzicielski zaczął czynić starania o przywrócenie dawnego typu szkoły, który odpowiadał potrzebom miejscowego społeczeństwa. Szkoła została przemianowana na Technikum Finansowe i jako taka podlegała bezpośrednio Ministerstwu Finansów.
W roku 1955 Technikum Finansowe przemianowano na Technikum Rachunkowości o specjalności rachunkowość przedsiębiorstw przemysłowych i usługowych. Ten kierunek kształcenia odpowiadał potrzebom gospodarczym naszego terenu, gdyż młodzież kończąca szkołę była zatrudniana w okolicznych zakładach przemysłowych.
W latach 1952-1957 szkoła, jako resortowa, podlegała Ministerstwu Finansów, które centralnie wyposażało ją w najniezbędniejsze pomoce naukowe, programy, podręczniki, mapy. Borykała się nadal z trudnościami lokalowymi, ale w tej materii Ministerstwo nie pomagało, nawet przejawiało tendencje do zlikwidowania tej placówki oświatowej.
W odpowiedzi na plany Ministerstwa, tutejsze społeczeństwo wykazało ogromne zaangażowanie w celu utrzymania szkoły. Z inicjatywy rodziców dobudowano jedną salę z własnych funduszów. W roku szkolnym 1957/1958 szkoła została przemianowana na Technikum Ekonomiczne.
W latach od 1950 do 1960, obok już pracujących, w szkole zostali zatrudnieni nowi nauczyciele: Janina Barańska – j.rosyjski, Teresa Warchoł – Brzezińska – j. polski, Adam Dull – matematyka, fizyka, Kazimierz Kułak – wychowanie fizyczne, przysposobienie obronne, Adam Zelek – j. rosyjski, j. niemiecki, Stanisław Faryn, Mieczysław Sajdek – chemia, fizyka, matematyka, biologia, Helena Brzezina – język polski, Bronisław Niemczyk – przedmioty ekonomiczne, Zofia Lejczak – Nowak – j. rosyjski, Janina Podgórska – wychowanie fizyczne, Ks. Kazimierz Malinowski – religia, Roman Ciba -prowadzenie chóru.
Technikum Ekonomiczne w Rozwadowie kształciło przyszłych pracowników o kwalifikacjach typu ogólnoekonomicznego, którzy znajdowali później zatrudnienie w zakładach przemysłowych okolicznych miast. Dlatego tutejsze społeczeństwo rozumiało potrzebę kształcenia ekonomicznego młodzieży i podjęło starania o rozbudowę szkoły. Zawiązano Społeczny Komitet Rozbudowy i przystąpiono do działania. Na potrzeby kształcenia rozbudowano najpierw budynek przy ulicy Jagiellońskiej, a następnie wybudowano budynek przy ulicy Polnej.
Dyrektor Edward Geissler pełnił funkcję 26 lat i dał się poznać jako wspaniały Polak, pedagog i wychowawca o wysokim autorytecie. Wraz z Wojciechem Dziurą, doprowadzili do realizacji projekt budowy nowego budynku przy ulicy Polnej.
W roku 1970 Technikum Ekonomiczne przemianowano na Liceum Ekonomiczne, a w dniu 29 stycznia 1976 roku utworzono w miejsce Liceum Ekonomicznego – Zespół Szkół Ekonomicznych.
W skład ZSE weszły: Liceum Ekonomiczne, Liceum Handlowe, Liceum Zawodowe, Policealne Studium Zawodowe, Zasadnicza Szkoła Zawodowa, Liceum Ekonomiczne Zaoczne, Liceum Handlowe Zaoczne.
W roku 1972 dotychczasowy dyrektor Edward Geissler odszedł na emeryturę, a jego funkcję objął mgr Józef Rak, absolwent tej szkoły i jej nauczyciel. Przez 18 lat mgr Józef Rak pełnił funkcję dyrektora Zespołu Szkół Ekonomicznych. Był nauczycielem przedmiotów zawodowych. Jako nauczyciel i dyrektor dbał o dobro uczniów, rzetelnie przekazując wiedzę i szanując ich godność. Funkcję wicedyrektora pełnił wówczas Adam Zelek. Nauczyciele, którzy wówczas pracowali, zapisali piękną kartę w historii tej placówki. Młodzież, pod kierownictwem nauczycieli przedmiotów zawodowych, Marii Sołek, Józefa Raka, Wojciecha Dziury, Edwarda Jaworskiego, odnosiła przez kilka lat sukcesy na Ogólnopolskich Olimpiadach m.in. Wiedzy Ekonomicznej, Wiedzy Prawniczej, uzyskując indeksy na uczelnie ekonomiczne. Był to też czas sukcesów sportowych naszej młodzieży, przygotowywanej przez Panią Janinę Podgórską. Jednym z największych było zdobycie przez drużynę szkolną piłki ręcznej brązowego medalu na IV Ogólnopolskich Letnich Igrzyskach Olimpijskich Młodzieży Szkolnej w 1969 roku.
W 1980 roku, w naszej szkole powstał Niezależny Samorządny Związek Zawodowy “Solidarność”, a na jego czele stanął Andrzej Pliszka. W tym okresie prawie wszyscy nauczyciele zdeklarowali przynależność do tego związku. W czasie odbywanych zebrań podnoszone były tematy szkoły i jej roli w zmienionych warunkach politycznych. śladem tych przemian, jakie się dokonały, jest Krzyż katyński, który stanął przed naszą szkołą w 1990 roku, aby upamiętnić przez długie lata przemilczany fakt brutalnego mordu dokonanego przez Rosjan na polskich oficerach, w czasie drugiej wojny światowej.
W roku 1990 dyrektor mgr Józef Rak odszedł na emeryturę i na to stanowisko Kuratorium Oświaty w Tarnobrzegu powołało mgr Danutę Polańską, pełniącą wówczas funkcję wicedyrektora szkoły. Na stanowiska wicedyrektorów zostały powołane Panie: Maria Hadała i Janina Rogowska, a w roku 1991/1992, po rezygnacji Marii Hadały, na stanowisko powołana została Grażyna Matuła i obie Panie przez 16 lat wspomagały dyrektor Danutę Polańską w realizacji podejmowanych przedsięwzięć. Przez 17 lat pełnienia tej funkcji, dyrektor Danuta Polańska podjęła skuteczne działania w zakresie modernizacji bazy dydaktycznej. Najpierw w budynku przy ul. Jagielońskiej, po likwidacji internatu szkolnego zwiększyła się liczba sal lekcyjnych, a w następnych latach zostają dobudowane dwie pracownie: komputerowa i pisania na maszynie, co wpływa na polepszenie warunków pracy szkoły.
Na przełomie lat 2000/2001 przy ulicy Polnej został dobudowany segment szkoły. Dzięki rozbudowie spełniły się marzenia wszystkich aby szkoła mieściła się w jednym budynku na ul. Polnej. Zajmowany dotychczas budynek szkoły przy ul. Jagiellońskiej został przekazany na potrzeby Zespołu Szkół Gastronomicznych, który borykał się wówczas z problemami lokalowymi.
Kolejnym dużym przedsięwzięciem było powstanie nowoczesnej, środowiskowej hali sportowej. W pierwszej kolejności z sali sportowej mieli korzystać uczniowie dwóch zespołów szkół – ZS Nr 3 (dawny Zespół Szkół Ekonomicznych) i ZS Nr 5 (dawny Zespół Szkół Gastronomicznych), ponieważ żadna ze szkół nie dysponowała pełnowymiarową salą do prowadzenia zajęć sportowych. Ten nowoczesny obiekt sportowy służy nie tylko uczniom, ale także mieszkańcom okolicznych osiedli, pracownikom lokalnych przedsiębiorstw i instytucji w rozwijaniu ich sportowych talentów i pasji. Jest również miejscem wielu interesujących imprez sportowych o zasięgu zarówno szkolnym, jak i miejskim i powiatowym. 8 kwietnia 2005 r. Zespół Szkół Nr 3 otrzymał imię Króla Jana III Sobieskiego. Uroczystość nadania szkole Patrona zbiegła się z poświęceniem Sztandaru z wizerunkiem zwycięzcy spod Wiednia oraz marmurowej tablicy. To Król Jan III Sobieski dał zgodę na lokację Rozwadowa – dziś najstarszego osiedla Stalowej Woli. Jego popiersie stoi na rozwadowskim rynku.
W tym czasie funkcjonowania szkoły należy odnotować liczne inicjatywy nauczycieli przedmiotów zawodowych: P. Maryli Wardak-Matusiak, Grażyny Trzepizur, Marii Piekarz, Haliny Idec, Renaty Sękiel, Bożeny Skrzat, Marzeny Garbacz, takie jak: utworzenie Szkolnego Ośrodka Kariery, powołanie Szkolnego Koła Euroregion “Karpaty”, Koła Młodego Ekonomisty, Koła Rachunkowości, Klubu Młodego Europejczyka, zainicjowanie partnerskich kontaktów z Obchodną Akademią – w Koszycach na Słowacji i podpisanie wieloletniej umowy o partnerstwie, organizowanie międzynarodowych konferencji ekonomicznych, sympozjów naukowych poświęconych integracji Polski z UE, promowanie naszego regionu poza granicami kraju, współpraca z firmami symulacyjnymi Czech, Słowacji i Węgier zainicjowana przez Jerzego Miszczyszyna.
Dzięki dużemu zaangażowaniu Janiny Rogowskiej, ówczesnej wicedyrektor szkoły, zostaje wyposażona pracownia symulacyjna, na bazie której powstał Ośrodek Egzaminacyjny OKE w Krakowie do przeprowadzania egzaminów nadających kwalifikacje w zawodzie sprzedawca i technik ekonomista.
W roku 2006/2007 na stanowisko wicedyrektora została powołana Pani Renata Sękiel, a w charakterze Kierownika szkolenia praktycznego zatrudniona została Pani Halina Idec.
Mgr Danuta Polańska pełniła funkcję dyrektora szkoły do roku 2007, kiedy to zastąpił ją wyłoniony w konkursie, nauczyciel matematyki tejże szkoły, mgr Paweł Ciołkosz.
W roku szkolnym 2007/2008 poprawia się baza dydaktyczna szkoły, powstaje nowa pracownia komputerowa, rozbudowane zostaje multimedialne centrum informacji. Budynek szkolny zostaje wyposażony w system monitoringu wizyjnego. W obecnej chwili realizowana jest budowa kompleksu boisk sportowych w ramach programu “Orlik 2012”. Ten piękny obiekt sportowy powstaje na terenie naszej szkoły, dzięki przychylności władz Powiatu Stalowowolskiego. Rozszerza się też współpraca z pokrewnymi szkołami w kraju i za granicą. Zostaje zawarte porozumienie o wzajemnej współpracy z Wyższą Szkoła Handlową im. B. Markowskiego w Kielcach – Wydział Zamiejscowy w Tarnobrzegu. Akceptację komisji kwalifikacyjnej otrzymuje również wielostronny partnerski projekt w ramach programu Comenius “THE TRIAL ENTERPRISE – THE BRIDGE BETWEEN THEORY AND PRACTISE” (“Firma symulacyjna – pomost pomiędzy teorią a praktyką”), który jest realizowany od września 2008 roku, a obejmuje współpracą szkoły z Czech, Finlandii, Słowacji i Węgier.
Na wspomnienie zasługuje również fakt, że Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w ramach programu “Razem bezpieczniej” wytypował do realizacji nasz projekt “Zdrowa szkoła to szkoła bezpieczna”.
Szkoła może się również poszczycić certyfikatem jakości “Szkoła Przedsiębiorczości”, który otrzymała w kwietniu 2008 roku.